Ariadne Onclin (1990) is kunst- en architectuurhistoricus, beleidsmaker en erfgoedspecialist.
Michelle Gulickx (1987) is kunsthistoricus en communicatieprofessional, gespecialiseerd op het gebied van architectuur en erfgoed.
Samen bespreken ze in een blogserie de gebouwde omgeving in al zijn facetten. Ze praten over zaken die hen opvallen, de personen en de organisaties die dit vormgeven en de mensen die dit beleven.
Het is de heilige graal van mening ontwikkelaar: een gemeenschappelijke woonkamer bij de entree van het woongebouw. Dat zou veel nadelen van wonen in een appartement oplossen, zoals het gebrek aan sociale verbinding en een te kleine eigen woonkamer. Maar hoe ontwerp je zo'n 'lobby'? Ariadne Onclin heeft het antwoord. Michelle roept liever op tot een platform waarop woongebouwen worden beoordeeld.
Architecten gebruiken volgens Ariadne Onclin en Michelle Gulickx veel onduidelijke termen. Dat leidt tot verwarring en loze beloftes. Ariadne ziet bijvoorbeeld dat 'transparante plinten' al te vaak verworden tot meterslange gevels vol plakfolie. Michelle pleit voor verandering: stop met moddertaal, maar gebruik heldere, toegankelijke taal die het ambacht verdient.
Waarom voelen veel gebouwen in nieuwe buurten zo identiteitsloos? Ligt het aan het woud van voorschriften en regels waar ontwerpers mee te maken krijgen, vraagt Ariadne Onclin zich af. Michelle Gulickx vermoedt dat de huidige wijze van aanbesteden de boosdoener is. Ze pleit voor een nieuwe aanbestedingscultuur, net als vele anderen - maar dan wel mét de opdrachtgevers aan tafel.
Het is nogal een contrast: Kaapstad en Amsterdam. Ariadne Onclin verwonderde zich over de gebouwde omgeving in Zuid-Afrika, het resultaat van een gedereguleerd overheidsbeleid. Tegelijkertijd lijkt de regelgeving rondom sloop en herbouw in Nederland steeds complexer te worden. Michelle Gulickx vraagt zich af: gaat de Omgevingswet alle problemen oplossen?
Terwijl Herman Hertzberger, een van de godfathers van het structuralisme, nog rondloopt, verpulvert het oeuvre van deze architectuurstroming. Waarom lukt het niet om de gebouwen een tweede of derde leven te geven? Missen architecten creativiteit? Opdrachtgevers geld? Of mist de erfgoedzorg rugdekking? Een briefwisseling over de achteloze omgang met iconische gebouwen.
Ariadne Onclin werkt in een kantoortuin. En dat bevalt maar matig, schrijft ze in haar briefwisseling met Michelle Gulickx: het is er druk, lawaaierig en het lijkt mijlenver verwijderd van het ideaalbeeld dat we kennen van film en tv. Michelle Gulickx denkt dat het probleem zit in de kleine schaal waarop de activiteiten worden gemengd. Is het tijd voor een kantoortuin op gebiedsniveau?
Als het aan architecten ligt gaan we een groene toekomst tegemoet. Menig render van onze gebouwde omgeving staat vol met hangende tuinen, groene gevels en bomen op het balkon. Maar is zijn deze groene dromen allemaal uitvoerbaar? En zijn ze wel voor iedereen bereikbaar? Ariadne Onclin en Michelle Gulickx bespreken enkele 'groene' gebouwen in Amsterdam.
Ariadne Onclin en Michelle Gulickx maakten de afgelopen maanden heel wat mee. Ariadne kreeg een dochter, Michelle reisde naar de andere kant van de wereld. Het gaf beiden nieuwe inzichten. Hebben we in Nederland last van kwaliteitsarmoede van belangrijke sociale voorzieningen, zoals het kinderdagverblijf en het openbaar toilet?
Online shopping, welke ruimtelijke impact heeft dit? Michelle Gulickx signaleert de opkomst van geïmproviseerde pakketpunten waar geen ontwerper aan te pas komt. En Ariadne Onclin ziet dat winkels steeds vaker showrooms zijn die geen producten op voorraad hebben.
Michelle Gulickx en Ariadne Onclin werken beide in de erfgoedsector. Michelle maakte van dichtbij mee hoe moeizaam de herbestemming van Paleis Soestdijk van de grond kwam. Ariadne pleit voor een bredere blik bij herbestemming. Want wanneer krijgt het post-65-erfgoed de aandacht die het verdient?
