Het operagebouw wordt gekenmerkt door Hadids karakteristieke vormentaal: het heeft geen erchte hoeken, de muren en plafonds lopen in elkaar over en de publieke routes stromen als het ware in elkaar over. Dit heeft geleidt tot een spectaculair interieur. Uitsparingen in de muren zorgen voor zichtlijnen door het gebouw. Het gebouw opent zich als het ware vor de bezoeker en speelt daarmee met de perceptie van ruimte.
