De witte blokken van beton, klei en tadelakt (waterbestendig pleisterwerk van kalk) staan ietwat verloren op het enorme perceel. Het oorspronkelijke plan drie grote bouwwerken op het landgoed te plaatsen, ging niet door toen de opdrachtgever, een Belgische filmregisseur, een groter perceel op het oog kreeg.
Perfecte uitzicht
Architect Guilhem Eustache ging de uitdaging aan en plaatste zorgvuldig de privé residentie, de woning van de huishouder, het zwembad en de dubbele garage op het landgoed. De oriëntatie van de blokken hangt volledig af van de klimatologische omstandigheden, zoals zon en wind, en de zoektocht naar het perfecte uitzicht over de uitgestrekte woestijn en het Atlas gebergte.
Entree aan de noordzijde van de villa. Fotograaf Jean-Marie Monthiers
Eenvoud
De grandeur die vaak toegepast wordt in de Marokkaanse villa’s ontbreekt. Geen dure irrigatiesystemen zijn toegepast; de architect laat de droge woestijngrond in het zicht. De eenvoud laat ons bijna denken nog steeds op een bouwplaats te zijn.
Filmscenario
De fascinatie in film, van zowel de architect als de opdrachtgever, resulteerde in een dynamische compositie. De bouwdelen zijn van meerder zijden te benaderen. Trappen, kleine openingen en parallel geplaatste monolithische wanden geven de bezoeker telkens een ander beeld van het uitzicht en de leefruimte. De trappen die vanuit het zwembad omhoog lopen dienen zelfs geen enkel doel. Het betreden ervan roept enkel het ultieme filmisch moment op. En daarmee bedient het gebouw zijn bewoners.
