De aanbouw stelt zich duidelijk ondergeschikt op tegenover de monumentale Keyserkerk uit 1615. De renaissancestijl van deze kerk, ontworpen door Hendrick de Keyser, steekt sterk af tegen de sobere en transparant vormgegeven aanbouw. Met de donkere materialisatie lijkt de nieuwbouw van BiermanHenket architecten zich wel terug te trekken in de schaduw van de kerk. Dit effect wordt nog eens versterkt door de omvang en de ligging van het volume: het ligt verzonken in een terp.
In de schaduw
De uitbreiding zoekt de bezoeker en de oude kerk echter ook op. Het zadeldak van het nieuwe volume ligt parallel aan die van de kerk en daarnaast is deze bij beiden bedekt met donkere leien. De kerk en de aanbouw vinden elkaar in de zwevende transparante gang. In opzet refereert de aanbouw zich aan een de plattegrond van de kerk: een hoge ruimte aan de achterzijde en een balkon die daarop uitkijkt op de eerste verdieping aan de voorzijde.
In de schaduw van de kerk. Fotograaf René de Wit
Opzet
De bezoeker wordt ontvangen in een entree op de begane grond, waar ook de toiletten en de keuken gelegen zijn. De transparante begane grond is teruggelegd ten opzichte van de grijze natuurstenen basement en de donkere eerste verdieping en kap. In het souterrain bevinden zich drie zalen en twee bergingen. Onder de donkere kap is er ruimte voor een vierde zaal en balkon.
Spel van licht
De kap is aan de binnenzijde volledig bekleed met hout en in de nok voorzien van een bovenlicht. BiermanHenket architecten lieten zo het licht een belangrijke rol spelen in de ruimtebeleving. Misschien wel ontworpen met het ‘goddelijke’ licht vanuit de hoge raampartijen in de kerk in hun achterhoofd.
