De globalisering plaatst Europese architecten voor nieuwe uitdagingen. Deze hebben hoofdzakelijk betrekking op de mogelijkheid om in deze context kansen te creëren en op een intelligente wijze projecten te maken. Centrale vraag is in hoeverre de gebouwen door hun prestaties en hun locatie een rol in de stad kunnen spelen. In eerste instantie lijkt de globalisering te leiden tot een homogene architectuur die zich over de gehele wereld verspreidt. Bij nadere beschouwing blijken aanzienlijke variaties te ontstaan. Bovendien staan de bestaande lokale praktijken niet per definitie op gespannen voet met globale systemen en praktijken.