Toelichting door Bioarchitectuur - De vleermuizentoren staat in het toekomstige Grenspark Groot Saeftinghe, de uitgestrekte brakwater-wildernis met slikken en schorren waar de Nederlandse Hedwigepolder en de Belgische Prosperpolder na ontpoldering deel van gaan uitmaken.
Een bouwwerk realiseren voor vleermuizen enerzijds, het opofferen van huizen en land voor mensen anderzijds is delicaat. De materialisering van de toren sluit aan bij de schuren in de omgeving: de gebruikte steen en het verband komen in de streek veel voor. De vorm verwijst ook naar de kerktorens van de vele verdronken dorpen in dit gebied, zoals Casuwele dat ooit op die plek lag maar in 1570 onder water verdween.
De begroeide dijk bevat zich het winterverblijf. De kubussen daarboven zijn van steen en hout. De bovenste kubus is echter afgeschuind om hier een op de zon gericht vlak te maken waardoor dit deel sneller opwarmt. De drie-deling past bij de leefgewoonten van vleermuizen gedurende het jaar.
