Het oorspronkelijke Rauti-huus is met zijn ritmische gevel en grote lichte trappenhuizen een kind van de vroege jaren vijftig. In de heldere structuur huisden decennia lang winkels en bedrijven, zo ook in een later toegevoegde zolderverdieping. Toen deze technische gebreken vertoonde besloot de eigenaar de opbouw te vervangen door een nieuwe optopping.
Rue interieure
Met het ontwerp speelt Spillmann Echsle Architekten in op de grote vraag naar centraal gelegen, eigentijdse stadswoningen. De zeventien woningen zijn over een bestaande en twee nieuwe verdiepingen verdeeld. Ze worden alle ontsloten door een ‘rue interieure’ op de vierde verdieping. Zoals in Le Corbusiers Unité d’Habitation liggen de woningen ofwel onder ofwel boven deze corridor.
Complexe configuratie
Toch is de puzzel hier complexer. Alle woningen hebben een grote woonkeuken ter plekke van de entree. Vanuit hier lopen trappen evenwijdig aan de gevel, wat betekent dat de woningen ook in de breedte in elkaar grijpen. De helft van de woningen beschikt over een woonkamer en twee slaapkamers in de bovenste verdieping van het bestaande gebouw. De andere helft heeft een slaapkamer en grote woonkamer met dakterras op de bovenste verdieping.
Woonkwaliteit
Deze configuratie levert binnen de gegeven gebouwstructuur veel kwaliteit op. Niet alleen beschikken alle woningen over twee grote leefruimten, ook hebben ze een terras en zijn tweezijdig georiënteerd. Door de trappen centraal in het gebouw te plaatsen ontstaat daarbij een zonering in de plattegrond en worden de gevels optimaal benut.
Lichte constructie
Vanwege de beperkte draagkracht van de bestaande constructie is de optopping uitgevoerd in lichte houtconstructie. De drie verdiepingen zijn geplaatst op een nieuwe stalen vloerconstructie die het gewicht zo gelijkmatig mogelijk over het beton verdeeld. De nieuwe verdiepingsvloeren zijn hol uitgevoerd en voor de geluidsreductie met cementplaten bekleed.
