Het spelen met hout en archetypische verschijningsvormen is een kenmerk van het werk van de verantwoordelijke architect, het Groningse Onix. Het architectenbureau kreeg in 2013 de vraag van een gezin met drie zoons voor een eigenzinnig onderkomen met woning, vergaderlocatie en bed & breakfast.
Contrast
Het resultaat is een volume als een traditionele langsgevelboerderij, met een scherp contrast tussen het intense zwart en het gelakte hout op de plekken waar het volume wordt onderbroken door raam- en deuropeningen. Ook het interieur drijft op een dergelijk contrast, met onbehandeld hout dat zich afzet tegen de interieurdelen die zijn geverfd in traditioneel Brabants geel.
Verstopplek
De oplossing voor de kinderkamers is aangedragen door de zoons zelf, die liever één grote ruimte hadden met drie bedstedes dan drie afzonderlijke slaapkamers. In het centrum staat een ‘avontureneiland’, met drie bureaus en bovenop een geheime verstopplek.
Ode aan het huis
Als ode aan het huis schreef architect Haiko Meijer een prozaïsche tekst die de essentie van de architectuur verwoordt.
“Als een merel die in de zon zijn vleugels spreid om te drogen zo is het zwarte huis geland in deze landelijke omgeving. De open kant van het huis onder de vleugels richt zich op het uitzicht, de gesloten kant richt zich op het noorden en begeleid de entree. In de zwarte beplanking van de noordgevel wordt een kunstwerk uit het hout gefreesd. Onder de vleugels schuilt het interieur. De natuurlijke tinten van het interieur steken schril af tegen het houten interieur, zoals de oranje snavel dat bij de merel ook doet.”
“De warme natuurlijke tinten worden gekoesterd onder de vleugels. De zwarte buitenkant moet weer en wind trotseren. Het woonhuis heeft een schuurachtige uitstraling welke aansluit bij de landelijke architectuur. Het huis met een groot zadeldak biedt ruimte aan een werkruimte, bedbreakfast en woonkeuken op de begane grond. Op de verdieping ligt de woonkamer en de slaapkamers.”
