Het mag weer, ontwerpen met ornamenten. Decennialang was dat beladen. Het waren architectonische elementen die een goede architect niet nodig had om een interessant - lees: modernistisch - ontwerp te maken. Job Floris, Marjolein van Eig en Hans van der Heijden trokken zich, tegen de stroom in, daar nooit veel van aan en zijn al jaren voorstander van ornamentiek.
Architect Marjolein van Eig is wars van dogma's. Ze ontwerpt graag met ornamenten en haalt haar referenties uit films, kunst, gebouwde en ongebouwde architectuur. In de podcast 'Over Architectuur Gesproken' vertelt ze hoe ze het schrijven over architectuur combineert met de praktijk van haar eigen bureau. 'Het is ontzettend leuk om alles zelf te doen, daar krijg ik veel energie van.'
Het gestapelde hofje, oftewel het 'woonpalazzo', is dé woontypologie van de toekomst, aldus architect Hans van der Heijden. Volgens hem zijn ze sociaal, stedelijk en vaak ook gewoon mooi. In Napels en Boedapest zag hij grandioze voorbeelden, maar het mooiste staat in Amsterdam. 'De galerijen zijn een soort buitenkamers geworden, het is echt fantastisch.'
17 woningen in bereikbare koopsector gelegen in Rotterdam. Ontworpen door Hans van der Heijden architecten.
Het hofje als architectonische typologie bestaat al eeuwen. Eerst was het vooral bedoeld voor senioren om zorg en gezelschap bij de hand te hebben. Moderne varianten nemen afstand van dit soort traditionele kenmerken. Hier wonen gezinnen die rust zoeken in de drukke stad. Lijken de hofjes van de 21e eeuw nog wel op hun voorgangers?
Het ontwerp van 'Hof doet leven' van Hans van der Heijden is net opgeleverd in de wijk Nieuw Kralingen in Rotterdam. Niet alleen de stedenbouwkundige inpassing is traditioneel, ook de architectuur volgt kenmerken van een oud-Hollands hofje. Met een hoofdrol voor de collectieve hof als enige buitenruimte.
Hans van der Heijden uit Amsterdam is aangesteld als parttime Hoogleraar Architectuurontwerp aan de Universiteit Antwerpen. Hij zal het onderzoek naar de architectonische interventies in de bestaande stad dat hij begon met zijn boek Architectuur in de kapotte stad (2008) verder uitwerken. Daarnaast wordt Van der Heijden onder meer verantwoordelijk voor de derdejaars ontwerpoefening Architectuur en Constructie waarin de studenten het Italiaanse woonpalazzo bestuderen.
In de renaissance bestonden geen gilden voor architecten. Het project voor een gebouw, om het woord ontwerp te vermijden, ging niet uit van de volledige beheersing van het bouwen. De funderingen, de grove en fijne baksteen constructies, pleisterwerken, steen- en timmerwerken werden door leden van verschillende gilden gemaakt.
