Herbestemming hoofdkantoor Eneco Rotterdam

Het plaats geven aan ruim 2500 studenten en 500 medewerkers binnen de bestaande muren van het voormalige hoofdkantoor Eneco is een complexe opgave. Zandbelt&vandenBerg ging met Hogeschool Rotterdam aan de tafel zitten en nam de verbouwing en indeling voor zijn rekening. Dit laatste herbestemmingproject binnen het drieluik bewijst dat architecten met een goed plan de opdrachtgever en eigenaar kunnen overtuigen een leegstaande kantoorkolos op te vullen.

Aan het bestaande casco voegden Zandbelt&vandenBerg een ruim hoofdentree, trappenhuizen en toiletten toe. De trappenhuizen zijn als blokjes tegen het pand gezet en vallen door hun bescheiden vormgeving en detaillering niet op. De blokjes staan boven een metrobuis en zijn daarom in een lichte constructie uitgevoerd.

Transparantie

Het schoolgebouw opent zich naar de straat en krijgt een duidelijker gezicht in de stad door de verplaatste en verruimde entreegebieden. De begane grond van het voormalige hoofdkantoor wordt transparant in gevel en in de plattegrond. Vanuit een open studielandschap kijken de leerlingen uit op de Rochussenstraat.


Aan elkaar geschoven blokken ontstaan door de toevoeging van een nieuw trappenhuis. Foto Joost Bataille

Overtuigingskracht

De opdracht het leegstaande kantoorpand te vullen werd ZandbeltvandenBerg niet zomaar in de schoot geworpen. Het bureau had met enkele partijen uit het gebied een stedebouwkundig plan gemaakt om de Coolhaven tot een stadscampus te ontwikkelen. Binnen dat plan zou het hoofdkantoor Eneco snel leeg komen te staan. ZandbeltvandenBerg zag de 25.000 vierkante meter als een mooie kans voor de Hogeschool Rotterdam om daar haar opleidingen gezondheidszorg te vestigen. De plannen van het bureau overtuigden hen en eigenaar Credit Suisse had een nieuwe huurder.

Dit is het derde deel van het drieluik over de herbestemming van kantoorkolossen; het herbestemmen van het voormalige GAK-kantoor in Amsterdam en van de voormalige AMRO-Bank kantoor in Amsterdam. Lees het volledige artikel in het maartnummer van de Architect.