Het stedenbouwkundige plan van Frits van Dongen schreef voor Blok k een vrijwel vierkante voetafdruk en een (gemiddelde) hoogte van tweeënhalve bouwlaag voor. De bovenste moest voor de helft uit dakterrassen of tuinen bestaan.
NL Architects maakte een blok waarin de woningen vanuit een binnenstraat worden ontsloten. Deze doorkruist het blok diagonaal. Hierdoor ontstaat een verbindingsroute en zichtlijn tussen de andere bouwblokken door. Aan weerszijden van de binnenstraat liggen twee keer vijf woningen rug aan rug. De beukmaten zijn uiteenlopend; de diagonale doorsnijding zorgt per woning voor een verschillend vloeroppervlak. Om een vergelijkbaar aantal kubieke meters per woning te realiseren is op de hoekpunten het dak omhoog getild. De vijfde gevel, het dak, is belangrijk, want praktisch alle omringende blokken kijken erop uit. Het is daarom uitgevoerd als golvend sedumdak. De richting van de golf staat haaks op de binnenstraat, waardoor ook op deze diagonaal een zichtlijn tussen de andere bouwblokken door ontstaat. De woningen zijn in feite een tien-onder-een-kap: ze strekken zich in verticale richting uit over soms vier bouwlagen. Elke woning heeft een patio of dakterras. Door functionele ruimtes zoals bergingen aan de binnenstraat te concentreren, zijn de buitengevels beschikbaar voor verblijfsruimtes. Op de begane grond zijn de woningen binnenstebuiten gekeerd: de meest openbare ruimte ligt in het hart van het gebouw, de meest intieme aan de publieke buitenruimte. Elke woning is georiënteerd op één van de tegenoverliggende buitengevels van het blok. Deze gevels zijn beglaasd en open, terwijl de zijgevels gesloten zijn.
De woningen kennen bijzondere verhoudingen: naast hele diepe, smalle woningen zijn er brede die juist heel ondiep zijn, of maar twee bouwlagen hoog. Niet overal komt de bijzondere ruimtelijke opzet van het bouwblok even goed tot zijn recht; dat een woning ‘verschillend’ of uniek is, is immers geen kwaliteit op zich.
Op de onderste bouwlagen vallen de bescheiden verdiepingshoogte en de beperkte daglichttoetreding op. Hiermee onderscheidt Blok K zich nauwelijks van andere woningbouwprojecten. Op de bovenste lagen is de ruimtelijke kwaliteit echter groot. Het golvende dak met de patio’s laat daglicht diep de woningen binnendringen en zorgt soms voor bizarre hoogtes. Naast ruimtes die te laag zijn om rechtop te staan zijn er ruimtes die bijna te hoog zijn, en waarin soms een tussenverdieping is geplaatst. Hier maakt het gebouw zijn belofte waar en ontstaan spannende plekken.
Het eerste ontwerp voor Blok k dateert van 1999. Het wonen dat door de architecten in eerste instantie onder de golven van het dak was voorzien, is in de tussengelegen jaren terecht gekomen op het meer ‘courante’, lager gelegen niveau. Een neveneffect hiervan is dat de ruimtelijkheid van de bovenste laag nu deels teniet wordt gedaan door de wanden voor de slaap- en badkamers. Deze blokkeren het doorzicht naar de patio’s en verhinderen daarmee intrigerende doorkijkjes vanaf het binnenterrein. Gelukkig wordt door toekomstige bewoners de indelingsverandering al teruggedraaid. De ruimtelijke kwaliteit die de architecten op het oog hadden, zal misschien uiteindelijk op meer plekken zijn te ervaren.
