Toelichting door Mechthild Stuhlmacher
Het nieuwe paviljoen voor het Van Eesteren Museum staat op een driehoekige kavel die Van Eesteren zelf ooit had aangemerkt als locatie voor een bouwwerk maar die gedurende de laatste decennia werd ingenomen door een slecht onderhouden ‘meidoornbosje’. Op deze prominente plek maakt het gebouw deel uit van de grandeur van de heroïsche periode waarin de Sloterplas werd aangelegd. Tegelijkertijd vormt de plek een scharnierpunt tussen de grootse oostkant van de noordoever als de kleinschaligere westkant met de jachthaven.
De geometrische, zuiver architectonische en monumentale aanleg van de noordoever is in de loop van de tijd veranderd in een groen park dat door de groei van de bomen en de natuurlijke veroudering van vele elementen verrassend natuurlijk oogt. De gekozen materialen, vormen en kleuren zijn daarom afgestemd op het natuurlijke karakter van de plek. De vormentaal daarentegen is schatplichtig aan het modernisme van de tijd waarin de Sloterplas is ontstaan.
Met een bewust gekozen combinatie van moderne eenvoud, duidelijke lijnen, veel licht, heldere, grafische kleuren en natuurlijke materialen refereert het ontwerp aan Scandinavische paviljoens en huizen uit 50er en 60er jaren.
Bij het ontwerp is rekening gehouden met de culturele doelstellingen van het Van Eesteren Museum, het (zeer) beperkte budget en de gewenste sobere uitstraling. Alle zichtbare onderdelen hebben in de zin van het modernisme een duidelijke praktische functie; zuiver esthetische elementen zijn weggelaten. De constructieve opzet is leesbaar en logisch. Alle ramen zijn voorzien van een klein of groter overstek dat bijdraagt aan de duurzaamheid van de gevel.
