Huizen met 2 deuren

Innovatie in de architectuur is vandaag de dag een paradox: wil de discipline iets van haar verloren geloofwaardigheid terugwinnen, dan is het dringend noodzakelijk om aansluiting te vinden bij het maatschappelijke 'midden', de behoeften en verlangens van velen, bij een traditie niet zozeer geformuleerd als 'vroeger', maar als 'oude gewoonten van grote groepen mensen'.

In het industrial productontwerp is het marktonderzoek al lang het gegeven waaruit de ontwerpopgave vertrekt. Waarom is dit in de architectuur niet het geval? In het project Oranjeboomstraat is gewerkt met een Rotterdams stedelijk woningtype: het huis met twee deuren.

De resulterende boven- en benedenwoningen hebben elk eigen kwaliteiten. De onderste woning heeft vijf kamers en een stadstuin. De bovenste woning heeft drie kamers en een terras met uitzicht op de Kop van Zuid. De gevels zijn bekleed met metselwerk. De bakstenen zijn industrieel vervaardigd en met een zogenaamde pointmaster verwerkt. Daardoor is navoegen onnodig en ontstaan sterke, diepliggende voegen.

De bakstenen zijn in wild verband zonder stootvoegen verwerkt. De kleurigheid en tactiliteit vormt een analogie met de traditionele materialiteit in moderne technieken, geen imitatie die strandt in onvolkomen vakmanschap.Eigentijdse noodzakelijkheden, zoals de noodzakelijke spuwers voor de veiligheid van het dak, zijn omgewerkt tot prefab betonnen ornamenten.

Innovatie concentreert zich niet op een enkel thema. Door steeds de grenzen van de praktijk op te zoeken rednderen de afzonderlijke ontwerpbeslissingen maximaal in hun lokale behoeften.