Alles over Redactioneel

De toegangspoort met keramische tegels van de nieuwe woonwijk Poortmeesters in Delft, is een attractie voor architectuurtoeristen. Beeld Loes van Duijvendijk

Wonen in een architectonisch klapstuk: architectuurtoeristen in je achtertuin

'Zou je hier willen wonen?', vraag ik aan fotograaf Loes van Duijvendijk. We lopen door een enorme poort bekleed met diepblauwe, keramische tegelornamenten, ontworpen en 3D-geprint door Studio Rap. Via een grote trap komen we uit op een grote daktuin omringd door woningen.

Beeld Loes van Duijvendijk

Dankzij Inbo krijgt Rijswijks oude stadhuis een tweede leven: 'Een belangrijke politieke daad van culturele waarde'

Nadat ik enkele boeken heb ingeleverd, loop ik naar de publieksbalie om mijn nieuwe paspoort op te halen. Ik meld me aan bij een zuil en neem plaats op een bank in het lichte atrium. Om me heen zie ik overal mensen neuzen in volle boekenkasten. Via de vide kijk ik naar beneden de kelder in, waar ik straks mijn dochtertje ophaal van haar muziekles. Boven me zie ik de burgemeester een vergaderzaal in schieten.

Merel Pit op de trap van DPG Media. Beeld David Meulenbeld

Met DPG Media maakt Team V een duurzame schaalsprong

Hoe ontwerp je een werkelijk duurzaam gebouw? Een simpele vraag, maar met een complex antwoord. Als oplossing kiezen veel idealistische architecten ervoor om zich te focussen. Bijvoorbeeld op het gebruik van zoveel mogelijk biobased of afgedankte materialen, energiebesparing, demonteerbaarheid of CO2-reductie. Allemaal legitieme uitgangspunten die verdere ontwikkeling verdienen.

Een deel van het grondstoffenstation is ingericht als tribune voor het naastgelegen voetbalveld. Beeld Frank Hanswijk

Veel hergebruikte no-brainers halen nooit de eindstreep, maar deze wel

Balkonhekjes hergebruiken nadat het beton is vervangen vanwege betonrot. Een dak van een afgedankt gebouw een tweede leven geven op een nieuw gebouw vijf kilometer verderop. Van oude treinramen een fietsenstalling bij een groot station maken. Allemaal 'no-brainers' en toch gebeurt het niet.

Het Waaggebouw in Eindhoven door Next Architects, omringd door sociale woningbouw door Tarra Architectuur. Foto Loes van Duijvendijk

Goed wonen in 'Het Red Light District van de stad'

Acht jaar lang woonde ik in Eindhoven, maar hier ben ik nog nooit geweest. Ik sta met Fieke van den Beuken van wooncorporatie Trudo en redacteur Floortje Keijzer op het Edisonplein in Woensel-West, het zogenoemde Wilde Westen van Eindhoven. Of zoals Hans Teeuwen dertig jaar geleden zong: 'Het Red Light District van de stad.' Volgens Van den Beuken terecht: 'Het werd studenten afgeraden om er te gaan wonen.'

Beeld Loes van Duijvendijk

Zoek niet verder! Het tijdloze werkgebouw bestaat al lang en staat middenin Rotterdam

Boven me hoor ik kinderen rennen en roepen, onder me zie ik busjes en vrachtwagens af- en aanrijden en naast me zie ik een jonge architect werken aan een 3D-model van een woontoren. Hier zijn een kinderdagverblijf, een restaurant, een hotel, ontwerpbureaus, winkels, werkplaatsen, opslag- en expositieruimtes ondergebracht in één gebouw. Dit klinkt als een nieuwe typologie waar steden om staan te springen, als ik onderzoeker Bernardina Borra mag geloven.

Beeld Loes van Duijvendijk

Galerie Modernes: warenhuis wordt sportschool wordt hotel

'Sommige mensen vragen zich af waarom het pand niet wordt afgebroken. Het zou te lelijk zijn.' Dit schreef ik twaalf jaar geleden over Galerie Modernes (1957). Ik woonde toen nog boven de Surinaamse broodjeszaak aan de Hoogstraat in Rotterdam en keek uit op een ware Van den Broek & Bakema.

Tabula scripta, (ge)bouwen met geschiedenis

Tabula scripta, (ge)bouwen met geschiedenis

Ik loop een rondje om Stadhuis Leiden. Ik zoek een fotogenieke plek, want hier ontmoet ik zo fotograaf David Meulenbeld voor een foto bij mijn redactioneel. Het is druk op straat, de zon schijnt, er is markt, mensen zitten onder grote parasols op het terras, aannemerbusjes staan op de stoep. Niet bepaald de ideale omstandigheden om de architectuur goed op de foto te zetten.

Het aanstampen van de kalkhennep

Biobased bouwen, wie durft?

Bijna drie maanden zijn ze aan het stampen geweest, veertien mannen en vrouwen. Met de hand is de kalkhennepgevel van het gemeentehuis in Twello gemaakt. Ter plekke werd de hennep met de kalk gemengd in een betonmixer. Vervolgens kwam de kalkhennep in bakken naar de gevel en werd daar in een bekisting aangestampt. Per dag vulden de veertien een heel gevelvlak van vijftien meter breed en zeven meter hoog, zodat er tijdens het drogen geen krimpscheuren zouden ontstaan. Op deze schaal was nog nooit eerder een kalkhennepgevel gemaakt.

Recent verschenen

 

Bekijk magazine #4 van 2024