Wat als het dak van de Notre-Dame van kristal was? Afgelopen weekend heropende de kathedraal met een exacte replica van het dak en de negentiende-eeuwse vieringtoren. Maar als het aan vijf architecten(bureaus) had gelegen, had de Parijse skyline een heel ander aanzicht gehad.
Niet een nieuwe vieringtoren, maar een 3D-projectie. Dat stelde architect Marten Wassmann voor, enkele weken nadat het dak van de Notre-Dame was afgebrand, waaronder de negentiende-eeuwse vieringtoren van Eugène Viollet-Le-Duc. Na meer dan vijf jaar gesloten te zijn, opent de Notre-Dame op 8 december weer haar deuren.
Honderd jaar geleden deed Pieter Scharroo (1883-1963) als voorzitter van de Atletiekunie en waarnemend voorzitter van het Nederlands Olympisch Comité er alles aan om sport - en de daarvoor nodige bouwwerken - te realiseren in Nederland. Beweging werd destijds als iets bijzonder belangrijks gezien. Want met de Eerste Wereldoorlog vers in het geheugen was fysieke kracht onmisbaar voor de moderne mens.
Wat gebeurt er met het Groningse gasveld nu de kraan is dichtgedraaid? Riek Bakker en Wim Hartman hadden daar al in de late jaren tachtig een duidelijk idee over: een nieuw, gridvormig gebied tussen de stad Groningen en het havenstadje Delfzijl, inclusief stad met een sciencepark.
'Het was een droom, een liefdesnest van Theo van Doesburg voor Nelly van Moorsel.' Zo omschrijft Delftse emeritus hoogleraar productontwikkeling Mick Eekhout het Maison d'Artiste, een ontwerp dat Van Doesburg in samenwerking met Cor van Eesteren in 1923 maakte. Een jaar later sneuvelde de maquette door waterschade. Wat overbleef zijn zwart-witfoto's en schilderijen in de iconische De Stijl-kleuren die Van Doesburg na die tijd maakte.
'Een van Nederlands minst bekende beroemde architecten', zo omschrijft architectuurhistoricus Hans Ibelings Gert Boon in zijn gelijknamige monografie. Terwijl Boon de meeste bekendheid verwierf als redactielid van het architectuurtijdschrift 'Forum', ontwierp hij in een duidelijke, geometrische vormentaal. Voor Zaandijk bedacht hij een structuralistisch plan dat nooit is uitgevoerd.
Een wooncommune als reactie op vervuiling, autoverkeer en de algehele chaos van het moderne leven. In 1968 ontstond hiervoor een masterplan voor een plek aan de zuidoostkust van India. Het ultieme doel van deze utopische samenleving: menselijke eenheid creëren. De Nederlandse architect Bruno Mertens tekende een paviljoen voor Auroville, maar dat werd nooit gebouwd.
De Rotterdamse skyline had er bijna heel anders uitgezien. Jaap Bakema ontwierp in 1957 namelijk een alternatieve versie van de Euromast, met losse lagen en gevuld met symboliek. Het bleek te ambitieus voor de jaren vijftig. In plaats van Bakema's socialistische tegenhanger van de kapitalistische wolkenkrabber, verrees in 1960 de Euromast van Huig Maaskant.
