Door Harm Tilman - Een van de grote uitdagingen voor deze tijd is gebouwen te maken, die goed zijn te gebruiken en die geen aanslag vormen op de omgeving maar ook over twintig jaar nog relevant zijn. Een gebouw dat prettig is, licht, goed in zijn context ligt en waarin goede materialen zijn gebruikt, wordt beter gewaardeerd en is daarmee duurzamer. Maar een ontwerp alleen is niet toereikend. Om gebouwen werkelijk duurzaam te maken zijn nieuwe verdienmodellen nodig.

Door Marieke van Ouwekerk - Op een prominente plek in de binnenstad van Nijmegen is een nieuwe buurt gerealiseerd. De bebouwing op de Hessenberg, volgens het stedenbouwkundig plan van AWG architecten i.s.m. MTD Landschapsarchitecten, is al van verre zichtbaar. Als je de stad nadert vanaf de overkant van de Waal of door het Kronenburgerpark richting de binnenstad loopt, springen vooral twee hogere bouwvolumes in het oog. Op maaiveldniveau is de omvang van het project echter niet of nauwelijks voelbaar. Daar overheerst de schaal van de voetganger en sluit de nieuwe buurt aan op de bestaande stad.

Door Harm Tilman - Op de hoek van het Rembrandtplein in Amsterdam staat een baksteengebouw op een granieten onderbouw, waarvan de hoek is geaccentueerd met een fraaie toren. Gedurende zijn bestaan als bankkantoor is het enkele malen verbouwd en fors uitgebreid. Hergebruik van deze burcht voor eigentijdse kantoren en winkels stelde de architecten Kees Rijnboutt en Frederik Vermeesch van Rijnboutt voor een uitdagende opgave. Terugbrengen in oude staat was geen optie, maar rücksichtslos verbouwen ook niet. Rijnboutt koos uiteindelijk voor een delicate strategie waarin het oude gebouw het materiaal levert waarmee het nieuwe als het ware is gecomponeerd.

Door Paul Vermeulen - De komende jaren vormt de herstructurering van de woningvoorraad een belangrijk punt op de agenda van de Nederlandse volkshuisvesting. De aanpak hiervan vraagt niet om stilistische, maar om structurele relaties met het verleden. Toekomstige woningbouwprojecten zullen zich uit concrete historische stadsmodellen moeten ontwikkelen. Met architectuur worden niet alleen woningen, maar vooral publieke ruimtes gemaakt.

Door Marieke van Ouwekerk -

Door Peter Michiel Schaap - De Rijksuniversiteit Groningen bouwt. Op het Zernike terrein, de campus van Groningen die al jaren geen echte campus wil worden, verrijzen tal van nieuwe gebouwen. Sommige zijn goed, sommige opvallend. Wat ze bindt is het stedenbouwkundig plan van West 8 dat 'de technocratische buitenpost van de Rijksuniversiteit transformeert tot een arcadische campus met sterke heldere gebouwen in een lommerrijke setting'. Op weg naar dit ideaal bedroeg de oogst dit jaar een tentamenhal door Onix, een uitbreiding van de EBR bibliotheek door pvanb architecten en het Centrum voor Levenswetenschappen van Rudy Uytenhaak Architectenbureau. Laatstgenoemde is de omvangrijkste van het stel.

Door Sander Woertman - Sinds een paar jaar is de interesse in stedelijke landbouw opgelaaid. Vraagstukken op het gebied van duurzame voedselvoorziening, klimaatverandering, mobiliteit en sociale samenhang lijken hiermee te kunnen worden opgelost. De complexiteit van dit thema in combinatie met de vele schaalniveaus waarop ontwerpers ermee aan de slag zijn, maakt stedelijke landbouw tot een weerbarstig onderwerp. De vraag is hoe het kan worden geïntegreerd in ruimtelijke planningsprocessen.

Door Marieke van Ouwekerk - Het parkachtige gebied op het Funenterrein in Amsterdam is door een L-vormig bouwblok afgescheiden van spoor en Cruquiuskade. Hier zijn ondertussen zestien kleine complexen verrezen, die variëren in hoogte van negen tot achttien meter. Het idee van NL Architects voor Blok K is aantrekkelijk simpel; de uitwerking is echter verre van eenvoudig.

Door Merel Pit - Het gebied Mahler4 op de Zuidas in Amsterdam is af. De laatste torens zijn opgeleverd. Eén daarvan is The Rock, ontworpen door Erick van Egeraat. De minerale uitstraling van de buitenkant vormt een groot contrast met het chique en warme interieur. Het exterieur is een eigenzinnig antwoord op de voorschriften uit het masterplan; de binnenkant is grotendeels bepaald door de wensen van de opdrachtgever

Door Dominique Boudet - Het Dee & Charles Wyly Theatre dat onlangs is opgeleverd in de binnenstad van Dallas valt nogal in het niet naast de sombere maar imposante torens die haar omringen. Het bescheiden theater, dat slechts 575 zitplaatsen telt, is de vrucht van de samenwerking tussen OMA en REX. Achter de terughoudende architectonische vormentaal van het exterieur gaat een revolutionair theaterconcept schuil.