Reijer Pielkenrood en Tatjana Djordjevic zijn twee Nederlandse architecten op zoek naar uitdagingen en avontuur in China. Ze wonen en werken voor verschillende bedrijven in Sjanghai .
Zij zijn geen experts op het gebied van Chinese architectuur of cultuur, maar gaan bij het schrijven van deze blog uit van hun persoonlijke ervaringen en geven hun mening op het werk dat ze in China als architect verrichten en de mensen met wie ze samenwerken.
We vertrekken uit China. Voor ons stond vanaf het begin vast dat ons verblijf hier tijdelijk zou zijn. Als architect werken in China is het meest uitdagende dat we ooit hebben gedaan. Voor een deel is dit te danken aan het leven in een ander land met een andere cultuur, maar de echte uitdaging was het werk als architect. Begrijp ons niet verkeerd. We hebben aan interessante projecten gewerkt, hebben ontzettend veel ontworpen en de nodige ervaring opgedaan met het ontwerpen op grote schaal. Toch waren in ieder project altijd twee fatoren die op den duur aan ons gingen knagen.
Het ontwikkelen van kantoorparken is enorm populair in China. De kantoorparken zijn vaak gericht op de productie-industrie en liggen dus meestal nabij de fabrieken rondom de stad. Iedere ontwikkelaar stapte op een gegeven moment in deze kantoorparkentrein die nooit lijkt te stoppen. Het eindstation is vooralsnog onbekend.
Voor een nieuw project zijn we op weg naar een locatie in Anting, een voorstad van Sjanghai. Zoals het vaker in China gaat, hebben we nauwelijks informatie gekregen over de locatie en de opdracht. In de auto zoek ik op internet naar Anting en ik realiseer me al snel dat we onderweg zijn naar German town! Ik heb veel gehoord over deze themasteden rond Sjanghai, maar was nog nooit de gelegenheid ze te bezoeken.
Aan het begin van dit jaar ontdekten de autoriteiten van Peking een privéclub in een naast de verboden stad gelegen tempel. Deze werd gebruikt om topambtenaren te behagen en overeenkomsten af te sluiten. Iedereen weet van het bestaan van dit soort clubs. Een paar jaar geleden zwoor partijleider Xi JIng Ping de corruptie een halt toe te roepen. De bevolking werd gevraagd om verdachte ontmoetingen in restaurants aan te geven bij de autoriteiten. Door deze maatregelen is een nieuwe typologie van gebouwen ontstaan.
Vanuit Sjanghai vernemen we het nodige over de veranderende architectenpraktijk in Nederland. Met groot genoegen lezen we over de eigen initiatieven die architecten nemen op het gebied van transformatie, renovatie, hergebruik, herontwikkeling, verbetering en verduurzaming. Ook de opkomst van het particulier opdrachtgeverschap en de komst van nieuwe opdrachtgevers vormen een enerverende ontwikkeling in Nederland.
Een vriend van ons vond een baan voor één dag bij een Chinees architectenbureau. Hij moest als CEO van dit bedrijf ergens in een derderangsstad ver van Sjanghai een winkelcentrum openen. Hij heeft nooit voor het bedrijf gewerkt en zag het project die dag voor het eerst. Hij is er ook geen CEO van, maar gewoon een Italiaanse architect die tijdelijk zonder werk zit.
In Nederland verfraaien we onze gebouwen en straten om de donkere dagen voor kerst door te komen. In Shanghai sieren uitbundige lichtreclame, LED- en sfeerverlichting de gebouwen en lijkt het wel het hele jaar door kerst te zijn. De inwoners van Shanghai zijn zeer trots op hun rijkelijk verlichte stad.
Met de exceptionele groei van China gaat een immense milieuvervuiling gepaard. De zware verontreiniging van het oppervlaktewater, de vervuilde grond, de almaar dikker wordende smog, het onveilige voedsel en de toenemende gezondheidsproblemen waar de bevolking mee kampt, behoren tot de dagelijkse realiteit in China.
Sinds een paar weken werk ik aan het ontwerp voor het overheidscentrum van Jining. Dit gebouw heeft een oppervlakte van vijftienduizend vierkante meter. Dat is niet bepaald klein, maar niks vergeleken met het monster van 123 duizend vierkante meter dat er naast staat en ontworpen is door GMP uit Duitsland. Dit gebouw staat op een kavel van zeshonderd bij achthonderd meter. Het landschapsontwerp is gebaseerd op twee monumentale assen die aan het gebouw ontspringen. Verder is voorzien in een kunstmatige rivier en een gigantisch plein.
Werken in China is op vele manieren een behoorlijke uitdaging. Na twee jaar hebben we vakmatig veel geleerd. We hebben interessante mensen ontmoet en ontzettend veel meegemaakt. Ook leren we veel over ons zelf. We hebben nog steeds passie! Hartstocht voor ons vak, we houden van ons werk. We vinden het heerlijk om er over na te denken, projecten te bespreken, problemen op te lossen en vooral om te ontwerpen. Dit is wat we doen en zullen blijven doen. Vandaag is echter een dag die iedere architect wel eens heeft. Je twijfelt over de beslissingen die je neemt en over de toekomst van je vak.
