Door een duidelijke formele relatie te creëren tussen de Faculty Club en de bestaande universiteitsgebouwen ontstaat er een ensemble van alzijdige solitairen. Dit zorgt er voor dat het nieuwe gebouw, ondanks zijn perifere ligging en exclusieve programma, onderdeel wordt van de campus en als zodanig herkend wordt.
Simpele doos
De Faculty Club is door Shift architecture urbanism ontworpen als een uitgeholde monoliet waarbij ruimte en massa versmelten in één simpele doos. De uithollingen maken ruimte voor de belangrijkste programmaonderdelen die elk hun specifieke oriëntatie op het omliggende bos hebben. Het centraal gelegen restaurant manifesteert zich in de voorgevel als een tunnel dwars door het gebouw.
Brokx projectinrichting heeft het winnende ontwerp voor het interieur van de Faculty Club gemaakt en geïnstalleerd. Hiervoor zijn uitsluitend Vitra producten gebruikt. Fotograaf René de Wit
Solitair karakter
Om het solitaire karaker te onderstrepen is het gebouw iets opgetild van het maaiveld. Het hoogteverschil wordt overbrugd door buitentrappen die los zijn gehouden van het bouwvolume. Daarnaast is er een hellingbaan geïntegreerd in de voorgevel. Het elementaire volume blijft hierdoor onaangetast.
Sculpturaal karakter
Elke gevel van de Faculty Club heeft slecht één raamopening. Door deze vensters verschillende dieptes te geven ontstaan er buitenruimtes in de voor- en achtergevel. Deze markeren de entree aan de voorzijde en vormen een overdekt terras aan de achterzijde. De driedimensionale behandeling van de gevelopeningen versterkt het sculpturale karaker van het gebouw.
Solitaire solitair
Het ontwerp refereert aan het erfgoed van Jos Bedaux door dit te abstraheren en te actualiseren. Het gebouw wordt hierdoor tot een solidaire solitair die op een vanzelfsprekende manier plaatsneemt in zijn omgeving, verstild en uitgesproken, sober en luxueus, massief en transparant.
