de Architect januari 2004

In het essay Globalisering uit 1993 wijst Rem Koolhaas aan de hand van het vn-gebouw in New York van Le Corbusier en Wallace Harrison op de mogelijkheden van globalisering. Het gebouw van de Verenigde Naties is een project dat nooit alleen door een Amerikaan bedacht en nooit door een Europeaan had kunnen worden gebouwd. “Het gaat om een samenwerking, niet alleen tussen twee architecten, maar ook tussen twee culturen. De wederzijdse bevruchting van Europa en Amerika bracht een hybride voort, dat zonder de paring tussen beide continenten nooit tot stand zou zijn gekomen.” In zijn essay noemt Koolhaas verder de Seagram building van Ludwig Mies van der Rohe in New York en het gebouw van Aldo Rossi in Fukuoka als voorbeelden. Globalisering vormt een nieuwe setting voor de praktijk van de architectuur, met grote consequenties voor het ontwerp. Ze is één van de meest onzekere en bepalende factoren in de hedendaagse stad en de manier waarop ze is georganiseerd. Doordat het kapitaal op een globaal schaalniveau actief is, neemt het belang van ruimtelijke grenzen af. Parallel aan dit proces ontwikkelen steden zich op dynamische wijze. Ze worden omgezet in meer of minder effectieve knooppunten waarvan het succes afhangt van de kwaliteit van het aanbod van bepaalde faciliteiten. De ontwikkeling van culturele en productieve activiteiten is hierbij doorslaggevend.