Thuis in de Peel, De mortel - Denkkamer architectuur & onderzoek

Een arbeiderswoning uit 1949, bescheiden en eerlijk, op de rand van het Peelontginningslandschap. De opgave was helder: meer ruimte en licht voor een gezin, met respect voor de geschiedenis, het silhouet en de ziel van het huis. Niet uitbreiden om te imponeren, maar om het wonen te verdiepen, met zicht op bomen, horizon en toekomst.

(Beoogde) aanpak

Oud en nieuw vormen een leesbaar duo: het bestaande huis blijft herkenbaar in vorm en materiaal, de nieuwe toevoeging spreekt een eigen, heldere taal. Samen vormen ze een vanzelfsprekende symbiose. Grote houten puien openen het huis naar het landschap en brengen licht en ruimte naar binnen.

Samenwerking met andere disciplines

De landschappelijke inbedding van het project kwam tot stand in samenwerking met landschapsontwerper Carla Rovers. De beeldkwaliteit werd afgestemd met adviseurs van de gemeente. Boomtechnisch advies werd ingewonnen voor behoud van de kastanjebomen. De bewoners zelf bouwden, timmerden, klusten met hart en ziel mee met de bouwvakkers.

Duurzaamheid

Geen afbraak, geen sloop. Maar hergebruik, respect en verfijning. De oude kap werd geïsoleerd, bakstenen en betonpannen bleven behouden. De erfbeplanting versterkt biodiversiteit. Open puien zorgen voor daglicht, ventilatie en passief comfort. De plattegrond maakt levensloopbestendig wonen mogelijk: beneden slapen de ouders, boven heeft iedere zoon een eigen plek.

Materiaal en techniek

De bestaande gevels en dakpannen zijn behouden, waarmee het karakter van de woning overeind bleef. De uitbreiding is opgebouwd uit glas, vergrijzend hout en een gegoten betonvloer. Binnen zorgen houten stijlen en diepe neggen voor ritme en diepte. De constructie is bewust bescheiden gehouden om ruimte te geven aan licht en landschap.

Maatschappelijke impact

Dit project laat zien dat een bestaande woning in het buitengebied met zorg en aandacht kan worden getransformeerd tot een volwaardig gezinsverblijf, zonder afbreuk te doen aan karakter of context. Het versterkt het besef dat ‘niet verhuizen maar verbouwen’ een duurzame, waardige en leefbare keuze is, waarin identiteit en toekomst samenkomen.

Fysieke impact

De fysieke ingreep is bescheiden in omvang, maar groot in effect. De woning opent zich naar het landschap, maakt licht en ruimte voelbaar en herstelt de verhouding tussen binnen en buiten. Nieuwe volumes voegen zich exact binnen het bestaande ritme. Oude materialen blijven in zicht, nieuwe maken het erf weer leesbaar als een geheel.

Ingetogen

De verbouwing is geen showstuk, maar een stille liefde voor de plek. Het huis ademt de eenvoud van het boerenerf, met cementvloer, houten pui en oude baksteen. Binnen is het licht, open en leefbaar. Buiten sluit het erf aan bij het ritme van de seizoenen. Een plek om samen te leven, te klussen, te kijken en te zijn. Een huis dat niet groter werd, maar dieper.

PDF bestanden