Toelichting Braaksma & Roos Architectenbureau
Deze grote, ooit zo bedrijvige werkplaats leeft sterk in het collectieve geheugen van de stad. De belangrijkste ambitie voor de herontwikkelingsopgave was dan ook om de LocHal weer terug te geven aan de Tilburgers; het moest een bruisende ontmoetingsplek worden in de vorm van een openbare bibliotheek. Een plek die de hal weer met de stad verbindt, met behoud en hergebruik van het gebouw als grootste duurzaamheidsbijdrage.
Het resultaat is meer een overdekt plein dan een gebouw. Een plein in de vorm van een open trappenlandschap met verhoogde niveaus waar de bibliotheek, kunstinstellingen maar ook horeca zich op, aan en onder bevindt. Het nieuwe ‘landschap’ legt de nadruk op verschillende vloerniveaus; van zeer publiek, levendig en divers gebruik tot meer intieme plekken op hogere niveaus. Zes enorme beweegbare textiele wanden accentueren de schaal van het gebouw, definiëren verschillende ruimtes en verbeteren de akoestiek.
Door gebruik te maken van de draagkracht van bestaande spanten en vloeren - die ooit zijn ontworpen om zware locomotieven te dragen – zijn nieuwe kolommen tot een minimum beperkt. Het volledige gebouw is gerestaureerd, en het dak en een deel van de gevels zijn hergebruikt en hersteld met donormateriaal. Ook is er gebruik gemaakt van artefacten uit de spoorzone zoals stalen trappen en leuningen, onderstellen van treinen. Om op duurzame wijze aan de warmtebehoefte te voldoen, is een uitgekiend klimaatconcept met drie klimaatzones uitgewerkt. De mate waarin het klimaat wordt gereguleerd wordt afgestemd op de ruimte, volgens het principe ‘heating the people, not the space’.
