Fotografe Liesje Reyskens geldt als één van de opkomende talenten in de wereld van de kunstfotografie in Vlaanderen. Het uitgangspunt van het ontwerp was om een eigen biotoop voor haar te creëren waar werken, exposeren en wonen naadloos in elkaar overvloeien.
Het gelijkvloers wordt maximaal bebouwd, de gevels zijn gesloten.
Drie patio’s, ingeplant op het raster, verlichten en zoneren de ruimte. Een intelligent constructieprincipe van stalen liggers steunend op onzichtbare kolommen vormen de dragers van opgehangen schuifpanelen die de ruimte kunnen opdelen en tegelijk expositiewanden vormen. Op het gelijkvloers bevinden zich de fotostudio, het bureau en de woonvertrekken die kunnen worden omgevormd tot expositieruimte. Op de verdiepingen, verholen achter het raster van buisprofielen waaraan kleurrijke bloembakken kunnen worden gehangen, bevinden zich de privévertrekken.
Het fotografische tafereel van de woning in haar flexibele naaktheid, naadloos aansluitend op het belendende gebouw, anticipeert op het klassieke beeld van een half open bebouwing en gaat het dialoog aan met de typische, Vlaamse Lintbebouwing. De maximalisatie van het bouwvolume op het gelijkvloers en de eerder beperkte vloeroppervlakte op de verdiepingen verlenen het gebouw een sculpturaal karakter, dewelke versterkt wordt door de hagelwitte gevelbepleistering en de witte vezelcementleien.
Intern vormt wit eveneens de hoofdtoon, waarbij mobiele expositiewanden de ruimte kunnen herorganiseren. De woning als een witte biotoop voor sprookjesachtige, fotografische taferelen; de binnenkant als platform voor haar kleurrijke fotografie, de buitenkant verwijzend naar haar kunst door middel van kleurrijke bloemen in de patio’s, het groene dak en de opgehangen bloembakken met hyacinten aan de zijgevel.
