Vanuit de verte lijkt het gebouw helemaal grijs, maar hoe dichterbij het wordt benaderd, hoe meer kleuren in de gevel zichtbaar zijn. Oorspronkelijk wilde Marlies Rohmer de raamopeningen afwisselen met even grote aluminiumpanelen bestaande uit slechts grijstinten. Maar op een gegeven moment zag de opdrachtgever het beeld van confetti voor zich en waren meer kleuren gewenst. Het kleurenpalet bestaat uit 25 grijs- en drie groentinten, waarbij enkele rode en oranje gekleurde panelen voor het ‘confetti’-effect zorgen. De architect kan zich inmiddels in deze veelkleurigheid goed vinden. Op het overwegend grijze campusterrein van de universiteit van Utrecht zorgt het vrolijke gebouw voor een vervreemdende ervaring. Het lijkt er niet thuis te horen, maar tegelijkertijd komt zijn schaal overeen met die van de omringende bebouwing. Daarnaast is vanaf de buitenkant onduidelijk wie het complex bewonen.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 4, 2009, p52-57.
