Bedrijventerreinen zijn velen een doorn in het oog. Ze ontberen kwaliteit, ontsieren het landschap en verhogen de filedruk door hun ligging langs snel- en uitvalswegen. Desondanks worden in Nederland bedrijventerreinen nog steeds volgens het oude recept aangelegd. De bestaande
eigenschappen van het landschap worden daarbij vaak genegeerd. Het realiseren van kwaliteit gebeurt niet via landschap of stedebouw. Beeldkwaliteitplannen moeten ondernemers verleiden tot een minder saaie grijze doos. Maar is de kwaliteit van een bedrijventerrein te redden met
architectuur? In Groningen zou je het bijna geloven.
In Groningen ligt in een smalle strook tussen de A7 en één van de recente uitbreidingswijken van de stad het bedrijventerrein Kranenburg. Het is een zichtlocatie, wat in ‘bedrijventerreinenland’ verplichtingen schept. Helemaal omdat het terrein de westelijke entree tot Groningen vormt. En laat het nou net een ogenschijnlijk saaie grijze doos zijn – op het oog zelfs twee – die het meest opvalt in de strook langs de A7.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 4, 2009, p74-77.
