Sinds enkele jaren is binnen de verschillende ontwerpdisciplines een intens debat gaande over ‘ontwerp’ in relatie tot ‘onderzoek’. Het samenbrengen van ‘ontwerp’ en ‘onderzoek’ is op zich niet nieuw, een expliciet voorbeeld hiervan is Christopher Alexanders onderzoek naar ontwerppatronen in het boek A Pattern Language uit 1977.1 Alleen gebeurt het tegenwoordig wel op een verrassend expliciete en hardnekkige manier. Bij ontwerpers leeft (terecht) de vrees voor een evolutie naar ‘verwetenschappelijkte’ projecten en voor de import van ‘methodes’ als controlemechanisme op het ontwerpproces. Daarom heerst in de huidige wereld van ‘research by/through design’ de tendens dat het belangrijk is dat ontwerpers zélf expliciet de specifieke relatie tussen de ontwerp- en onderzoeksactiviteit formuleren. Toch kan niet worden ontkend dat de circa 250 architecturale systemen van Christopher Alexander bij praktiserende architecten bijzonder succesvol blijven.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 4, 2009, p92-95.
