“Het functioneel benoemen van een huis dringt mensen teveel een bepaalde manier van leven op”, legt Masahiro Harada uit als hem wordt gevraagd waarom de ‘stenen massa’ volgens hem meer woonpotentie heeft. “Dit huis is net als een grotwoning een plek die mensen zelfstandig en op een creatieve manier bewoonbaar kunnen maken.”
De woning kreeg een eigenaardige positie diagonaal op de rechthoekige kavel van 108 vierkante meter. De symmetrische plaatsing van de 53 vierkante meter grote footprint deelt de kavel in tweeën en zorgt voor driehoekige patio’s aan weerzijden die een tegengesteld karakter hebben. Terwijl de patio aan de straatzijde een parkeerplaats is, biedt de omsloten privé patio op het zuiden ruimte voor openheid en de benodigde daglichttoetreding. In overeenstemming met de grottypologie is de enige gevelopening in de woning de twee verdiepingen hoge glazen gevelpui. Deze grenst aan de privé patio. Om een averechts stedelijk effect te voorkomen, besloot Mount Fuji Architects het woonhuis niet aan de noordkant van de kavel (om zoveel mogelijk daglicht uit het zuiden op te vangen) te plaatsen.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 2, 2009, p60-63.
