Om het imago te bestrijden van een ‘corporate giant’ die de wereld infecteert met overal dezelfde filialen en producten, zet de Amerikaanse koffieketen tegenwoordig in op lokaliteit. Om een structuur te maken die harmoniseert met de omringende traditionele gebouwen, ontwierp Kuma een weefsel van dunne stukken hout die diagonaal met elkaar zijn vervlochten. Dit houten vlechtwerk wekt de suggestie de open winkelpui te overwoekeren.
Snoeien
De zich naar buiten de vechtende takkenbossen zijn op bepaalde plaatsen gesnoeid om ruimte te maken voor de entree, een zitje en een kassa- en productiebalie. Ook nestelen de geruststellende Starbucks-logo’s zich tussen de takken.
2000 latten
Door de terugliggende glazen pui is de rest van het interieur te zien, met een lange, zich door de ruimte slingerende bank, en een rij kleine tafels. Voorin de winkel zijn tussen de latten planken gelegd waar de producten op worden gepresenteerd, terwijl een strook riet de ingang markeert. Het ontwerp bestaat uit tweeduizend houten latten met een doorsnede van zes centimeter, variërend in lengte van 1,3 tot 4 meter, die in groepen van vier diagonaal bij elkaar zijn gestoken.
