Robecotoren

Identiteit als uitgangspunt voor het ontwerp. Zowel het interieur van het bedrijfsrestaurant, ontworpen door Wim Quist in 1992, als de inrichting van de Robecotoren paste niet meer bij het huidige imago. Door recente reorganisatie en het afstoten van andere vestigingen is het aantal medewerkers werkzaam in het hoofdkantoor echter verdubbeld en moest het aantal zitplaatsen flink omhoog.

De belangrijkste ingreep in het restaurant bestaat uit de introductie van een langgerekt zitmeubel met een verhoogde vloer. Dit meubel verdeelt de grote, maar lage ruimte in meerdere gebieden. In het meubel is een zitgebied opgenomen. Kleuraccenten voortkomend uit de huisstijl van Robeco komen terug in de bekleding van de verschillende zitbanken en de vlakken op de wanden.

Een laag budget voor de herinrichting van de kantoorvloeren en gedeeltelijk hergebruik van het bestaande wandsysteem hebben geleid tot inventieve en effectieve oplossingen. In plaats van de dichte wanden zijn er open werkvloeren gekomen. De omkleuring van wit naar donkerbruin van de vaste kern van het gebouw, met de pantry’s en liften, staat symbool voor de vernieuwing van het Robecohuis, en versterkt tevens het contrast tussen het permanente en het vrij indeelbare.

Op de 20ste verdieping wordt het vergadercentrum gesitueerd. Deze verdieping heeft een representatieve functie. De geheel te openen wand naar de trainingsruimte in combinatie met het brede ganggebied zorgt ervoor dat er een multifunctionele ruimte ontstaat.