Interieur gebouw voor de Europese Raad door XML en Jurgen Bey

In het kader van het Nederlandse voorzitterschap van de EU kregen XML en Jurgen Bey de opdracht een drietal plekken in het Justus Lipsiusgebouw in Brussel te herinrichten. De presidentskamers hebben de uitwisseling van ideeën als basis. Uitwisseling ligt immers aan de basis van politiek. De architectuur waarin dat plaatsvindt, heeft een grote impact op de conversatie die ontstaat, aldus de ontwerpers.

Om allerlei vormen van dialoog te faciliteren richtten Bey en XML de presidentskamers in met modules die verschillende zit-constellaties faciliteren. Regeringsleiders kunnen wisselen tussen groepsgesprekken of een-op-eengesprekken, ze kunnen twee zijden creëren of juist een heel informele egalitaire setting creëren.

Symboliek

De modules in de ruimte hebben nog een verborgen symboliek. De 28 objecten vertegenwoordigen elk een van de 28 lidstaten van de Europese Unie. Na afloop van het Nederlands voorzitterschap krijgt elke lidstaat een module mee naar huis. Op subtiele wijze herinneren de veelvormige zitobjecten eraan dat elk land, hoe verschillend het ook is, deel uitmaakt van een groter geheel.

Blue screen

In het Atrium van het Lipsiusgebouw legden XML en Bey een tapijt van Europeesblauw kunstgras. Het blauwe oppervlak wordt gebruikt als zogenaamd ‘blue screen’. Hiermee worden regeringsleiders die het atrium oversteken, geprojecteerd tegen een achtergrond die de wereld buiten het gebouw vertegenwoordigt.

Interactieve installatie
Op deze wijze kunnen leiders zich virtueel op het San Marcoplein, de Dam en andere bekende Europese pleinen zien lopen, als herinnering aan de diversiteit van de Europese Unie. Ook zijn er andere interactieve installaties in de maak. De eerste is een interactieve Europese vlag met dynamische sterren, ontworpen door grafisch ontwerper Alfons Hooikaas. De beweging van de sterren wordt beïnvloed door de bewegingen in het atrium.

XL waterkoeler

De laatste interventie van Bey en XML is een overzised waterbar. De waterkoeler is traditioneel de ontmoetingsplek in een gebouw. In dit geval zijn er maar liefst 28 tappunten, elke gelinkt aan een land. Er ontstaat zo een interssant spel: bij welk land les jij je dorst? Verkies je water uit je eigen land? En wat doe je als het water bij je eigen land op is?

De ontwerpen van XML en Bey maken de gebruikers van het Lipsiusgebouw tot onderdeel van een interactieve installatie die de vanzelfsprekendheid van hun aanwezigheid ter discussie stelt. De typische elementen van Dutch Design komen naar voren en zijn zo een visitekaartje voor de toegevoegde waarde van ontwerp. Niet alleen ten dienste van comfort en uitstraling, maar ook ter stimulering van interactie en contemplatie.