Het hostel bevindt zich in de universiteitskern van de stad, tegenover het gerenomeerde kunstencentrum Vooruit en op wandelafstand van het historische centrum. Uitgangspunt voor de ontwikkelaar en de architect was de slogan “Every traveller is a friend”… De basisgedachte achter deze zin was, dat elke reiziger wordt behandeld als vriend. Een zakelijke en koele benadering van de gasten wordt koste wat kost vermeden.
De renovatiewerken namen iets minder dan een jaar in beslag. Het gebouw stond al jaren leeg en was in slechte staat. De erfgoedwaarde rechtvaardigde echter een professioneel restauratieplan inclusief de daarvoor benodigde investering. In het eindresultaat is ruimschoots plaats voor het verleden van het gebouw, terwijl de originele en niet-alledaagse inrichting het hippe internationale karakter van het hostel benadrukt.
Vanuit de iconische basis van het monumentale gebouw is gewerkt aan een belevingshostel. Het gebouw moest volgens de betrokkenen bovenal een ziel krijgen. Hiertoe zijn veel historische gegevens gebruikt als aanknopingspunt.In een recensie in de Britse krant “The Guardian” wordt het hostel dan ook liefdevol omschreven als “the newspaper hostel”.
Om de ontmoeting tussen locale bevolking en reizigers te faciliteren, zijn de lobby, de bar, de ontbijtruimte en het terras naadloos met elkaar verbonden. Het barmeubel werd bekleed met honderden houten zetletters uit de collective van drukker Luc Strobbe (Izegem). De kleurijke wereldbollen verlichten onze bar met een speelse knipoog.
Alle meubilair werd op maat ontworpen. Elke verdieping kreeg een specieke kleur. De ondoorzichtige ramen van de voorgevel geven een zacht gefillterd licht aan de slaapruimtes. s' Nachts is de glazen gevel verlicht.
Over de inspiratie voor het ontwerp vertelt de architect het volgende verhaal: “In ons gebouw werd geschiedenis geschreven. Naast de redactielokalen van ‘Dagblad Vooruit’ hadden bekende dichters zoals Louis Paul Boon en Richard Minne hier hun vaste stek.
De sobere, betonnen structuur van de bovenste lichttoren inspireerde ons vanaf het begin. We zochten een gepaste invulling voor deze onbepaalde ruimte met het bijna sacrale zenithale licht. Hoe konden we de geschiedenis van het gebouw beter eren dan deze ruimte ter beschikking te stellen van al wie gebeten is door schrijven... We noemen deze ruimte onze "blogkamer", gesitueerd in de verlichte toren van de voorgevel. Ze wordt gratis ter beschikking gesteld voor reizigers en Gentenaars om hun verhalen neer te pennen.
