De locatie was krap en moeilijk te bebouwen. Er lagen grote hoeveelheden leidingen in de grond, het spoortalud zat in de weg en over het terrein liep een weg. Deze beperkingen hebben geresulteerd in een compact gebouw en VVKH architecten heeft de overgebleven openbare ruimte zo aangenaam mogelijk gemaakt. Uniek voor Nederland is het driedubbel grondgebruik.
Slim parkeren
Onder het gebouw en de weg bevindt zich een tweelaags parkeergarage met 340 parkeerplaatsen. De in- en uitrit is in het verlengde van de weg geplaatst waardoor auto’s in de rijrichting naar beneden rijden en op maaiveld zo min mogelijk ruimte wordt gebruikt.
Licht
De entreehal op de begane grond is hoog, lang en smal waardoor het licht er van alle kanten doorheen kan komen. De kantoorverdiepingen zijn opgetild en verbreden zich naar boven toe zodat ook hier meer licht langs het gebouw op maaiveld valt. Naast de weg is ruimte overgebleven voor een groenzone.
Constructie
Het gebouw wordt gedragen door twaalf bomen: kolommen die zich vanuit de stam splitsen in twaalf takken. De takken gaan over in een schuin geplaatst vakwerk op de eerste bouwlaag. Hier verbreed het gebouw zich tot een maat van 14,4 meter, een efficiënte maat voor het realiseren van kolomvrije kantoorverdiepingen. De aan de spoorzijde geplaatste betonnen schachten houden het gebouw stabiel. In deze met natuursteen beklede schachten vindt het verticaal transport plaats. Naast liften en trappen bevinden zich hier ook alle leidingen, riolering en luchtkanalen. De schachten steken tien meter boven de kantoorverdiepingen uit om ruimte te bieden aan de installaties.
Gevel
De gevel is opgebouwd uit aluminium elementen. De glasvlakken worden afgewisseld door dichte gele, rode en blauwe panelen en zijn afwisselend mat en glanzend toegepast. De kleuren zijn een verwijzing naar het kleurgebruik van Theo van Doesburg die in de jaren ‘20 van de vorige eeuw in Leiden kunstbeweging de Stijl oprichtte. Voor alle kamers zijn warmtelastberekeningen gemaakt op basis waarvan de benodigde oppervlakte dichte panelen is bepaald. Door de posities van de dichte panelen te laten verspringen is een patroon tot stand gekomen waarin de verdiepingen niet duidelijk herkenbaar zijn. Van binnenuit gezien heeft elke kamer hierdoor een eigen karakter.
