Het bestemmingsplan schreef voor dat slechts een beperkt bouwvolume op de kavel gerealiseerd mocht worden. Dit hield in dat het huis ruimschoots binnen de beschikbare bouwenvelop zou passen. Dit gegeven bood Michel Post Architecten een uitgelezen kans om het gebruikelijke ‘think-inside-the-box’ ontwerpprincipe te doorbreken door een gebouw van binnen naar buiten te ontwerpen, zonder de beperking dat het binnen in één compacte envelop moet passen.
Het Raumplan
Het ontwerp is ontstaan vanuit een fascinatie voor het Raumplan. De woonvertrekken liggen op de eerste verdieping en zijn opgevat als een sequentie van in elkaar overlopende ruimten, iedere plek met een eigen karakter naargelang de functie. Ook de dimensies van deze ruimten, inclusief de hoogte, zijn afgestemd op functie en oriëntatie. Zo is de entree is functioneel en intiem; de woonkamer en eetruimte zijn groots, extravert en uitbundig.
De woonkamer is georiënteerd op het imposante uitzicht en de horizon; de hoge eetruimte is middels een glazen vouwwand verbonden met de achtertuin. De keuken is het kloppend hart van de woonverdieping, alle ruimten grijpen hierop terug. Het kantoor op de bovenste verdieping is opgevat als overkoepelende cockpit. Hier kan rustig kan worden gewerkt, maar ook is er zicht op dat wat zich de woon-, eet- en speelkamer afspeelt. De slaapkamers bevinden zich op de begane grond, deels zelfs onder het maaiveld. Hierdoor ademen zij een introverte sfeer.
Drie geboetseerde volumes
Het exterieur is een weerspiegeling van de verzameling ruimten in de villa. Het huis is opgebouwd als een compositie van drie geboetseerde volumes, uniform in materialisering, maar individueel door de interactie met binnen: gevelopeningen zijn functioneel en komen voort uit de binnenruimten. Naar de straat zijn ze klein en intiem en open en uitbundig naar het uitzicht aan de achterzijde. De gevelopeningen zijn gegroepeerd in gladde donkere vlakken, die contrasteren met het ruwe metselwerk en zo de eenvoud van de drie volumes benadrukken.
