Hanna Veltman
Redacteur
Hanna Veltman (1998) werkt als junior redacteur bij de Architect. Ze studeerde architectuur- en kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Eerder liep ze stage op de redactie van de Architect.

Redacteur
Hanna Veltman (1998) werkt als junior redacteur bij de Architect. Ze studeerde architectuur- en kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Eerder liep ze stage op de redactie van de Architect.
De architectuurnota's zorgden voor een levendige bouwcultuur, iets wat we nu missen. Dat stelt Kirsten Schipper die op 23 november - een dag na de Tweede Kamerverkiezingen - promoveerde op het ontstaan en de ondergang van het Nederlandse architectuurbeleid. 'Mocht Wilders het voor het zeggen krijgen, dan zal dat in het ergste geval een einde betekenen van het ondersteunen van cultuur. Een beschavingsoffensief, dat inmiddels ruim twee eeuwen geleden begon met het verlichtingsdenken.'
De kleurrijke tekeningen die Marjolijn Vrolijk van Rotterdam maakt, doen on-Nederlands aan. 'In Brazilië wordt veel kunst op straat verkocht', vertelt ze. 'Daar zitten ook schilderijen bij met volle taferelen: veel mensen, typische dingen uit de lokale architectuur en cultuur en natuurlijk heel veel kleur. Perspectieven kloppen vaak niet, maar je begrijpt aan de hand van één beeld wel de hele dynamiek van het stukje stad.' Precies zo observeert ze ook haar Nederlandse thuisstad.
Wonen staat hoog op de agenda de komende Tweede Kamerverkiezingen. Maar hoe en waar? Als het aan Sanne van Manen van Platform Woonopgave ligt, hoeft dat in ieder geval niet in de buitengebieden. 'Vanuit onze analyse denken we ook dat er nog 1 tot 1,8 miljoen woningen te vinden zijn in de bestaande gebouwenvoorraad. En hierin is de potentie van optoppen nog niet eens meegenomen.'
'Sinds de Europese Aanbestedingswet is het voor jonge ontwerpers moeilijk je eerste project van de grond te krijgen; om je expertise te laten zien', zegt Saskia van Stein. Samen met Martin Fredriks is zij commissielid van de nieuwe open call van het Cultuurfonds. Naast dat het een springplank is voor jong talent, hopen ze dat de open call een proeftuin wordt voor een nieuw architectuurklimaat.
Freyke Hartemink, medeoprichter van HOH Architecten, bouwde op minimale vierkante meters haar droomtuinhuisje. Leidend was de inspiratie die ze in het buitenland opdeed, vooral in Japan. 'Japanners ruimen iedere ochtend de futons waarop ze geslapen hebben op, waardoor er weer ruimte tot hun beschikking komt. Zo heb ik tatami-matten gelegd op een verhoging met lades erin. Overdag kan je erop loungen en 's nachts slapen.'
Tot voor kort huurde Eindhovens bureau MR. STIR een kleine ruimte in het Glasgebouw op Strijp-S. Een goede plek om je bureau met zijn tweeën op te richten, vertellen architect Maarten Huls en stedenbouwkundige Martijn van Bussel. 'Maar op een bepaald moment ga je kijken hoe je jezelf presenteert. Hoe ontvang je bijvoorbeeld ontwikkelaars? Dan is zo'n kantoor dat je tijdelijk huurt en waar je niet veel kan aanpassen niet de plek.' Het jonge bureau zocht een locatie waar dat wél kan, een kantoor dat hun visie uitdraagt.
Er wordt veel gebouwd in de middeleeuwse kern van Groningen. Hoe mengt deze nieuwbouw tussen wat er vaak al eeuwenlang staat? Fotograaf Ronald Zijlstra bracht het in beeld.
'Ten tijde van de competitie in 2019 was het oude laboratoriumgebouw vervallen tot een casco', vertelt Rick ten Doeschate van Civic. Hij werkte aan de verbouwing van de ITC-faculteit in Enschede, samen met VDNDP en Studio Groen+Schild. Om van het donkere laboratoriumgebouw een licht onderwijsgebouw te maken, zaagden ze voor vier grote gaten door het dak en de verdiepingsvloeren. 'De zaagsnedes zijn in zicht gehouden en oude kolommen en balken staan als ruïnes in de atria.'
'De stoel staat voor macht', vertelt Natalie Dubois, conservator toegepaste kunst en vormgeving van het Centraal Museum in Utrecht. Het museum beschikt over 1100 stoelen, en stellen nu meer dan honderd exemplaren tentoon. De helft is van het museum zelf, de andere in bruikleen.
Het jonge architectenbureau Office Overzee transformeerde een leegstaande koeienschuur uit de jaren vijftig tot een vertrouwd familieverblijf. Enerzijds is zoveel mogelijk comfort toegevoegd, anderzijds is de boerderij-identiteit zo goed mogelijk bewaard. 'Het is een boerderij waar je ook toevallig kan slapen.'