De bewoners van deze woning in Sint Geertruid kochten het pand vanwege de wei erachter, waar hun paard de ruimte kreeg dicht bij het huis. Het uitgangspunt was het creëren van een woning met veel transparantie naar de achtertuin, waarbij verschillende volumes werden toegevoegd aan het bestaande huis, elk met een eigen identiteit, en met een sterke nadruk op de relatie tussen binnen en buiten.
In 2021 werden wij benaderd door een gezin dat met veel plezier in hun tussenwoning woonde en daarom niet wilde verhuizen, maar wel behoefte had aan een ruimere, moderne woning. Een woning met een 'Zwitserse ontwerp- en bouwkwaliteit': een zeer duurzame, volledig elektrische woning met een overmaat aan bergruimte.
Een jong koppel met een pasgeboren kind had deze verouderde woning met een grote tuin aangekocht om het te verbouwen naar hun gezinswoning. De woning heeft de typologie van een rijwoning, maar staat niet in de rij. Ze wordt geflankeerd door een stal en de inrit van het naarburige perceel. Achter de woning bevond zich een amalgaam van bijgebouwen en een garage met daarachter de tuin. Eén raam van de bestaande compacte woning had zicht op de tuin. De klant wou een grondige renovatie en een aanbouw
Het project betrof de restauratie en verduurzaming van een verwaarloosd nationaal monument uit 1880 in Amsterdam, met behoud van erfgoed en moderne energie-efficiëntie. De oorspronkelijke opzet werd in de jaren 80 door de vorige eigenaar gesloopt, waardoor een loftachtige configuratie ontstond. Het doel was de indeling te herstellen met vier kamers rond een centrale gang, een representatieve trap en zorgvuldig gekozen materialen. Ook de voormalige paardenstal werd herbestemd tot gastenverblijf.
De Cabanon is een volledig uitgeruste woning van 6,89 m². Het is een fascinerende vertaling van de specifieke wensen van de architect-eigenaars voor hun tweede verblijf. Ze beschouwden ze als een 'extra kamer' bij hun appartement, enkele verdiepingen lager. Oorspronkelijk wilden ze was een infraroodsauna en een bubbelbad. Maar wat ze eigenlijk nodig hadden was een logeerkamer. Omdat familiebezoek zeldzaam was, gaven ze voorrang aan hun spa-visie en ontwierpen alles daaromheen.
Het Duivenhuis is een rijksmonument in ARTIS dat in onbruik was geraakt. Het ligt als een folly in een groen perk, verstopt tussen hoge bomen en struiken. Het gebouw heeft een vervallen karakter waarbij het gerotseerde stucwerk het meest in het oog springt. Het romantische houtsnijwerk, zoals de balkons met balusters en de gesneden windveren, zijn niet meer aanwezig. Het doel is om een levendige bijeenkomstplek te maken met een poffertjes verkooppunt en het monument weer bruikbaar te maken.
De opgave was een klassieke stadswoning te transformeren tot een lichte, ruimtelijke woning die beter aansluit bij het hedendaagse gezinsleven. Een grote uitdaging was om het nauwelijks begaanbare souterrain om te vormen tot een volwaardige leefruimte met een sterke connectie naar de tuin, zonder de karakteristieke elementen van de woning te verliezen. De crux van dit project ligt in de (op)waardering van het bestaande om toekomstwaarde te creëren.
Renovatie en uitbreiding van een jaren '50 villa in het duinlandschap van Aerdenhout. Eerdere verbouwingen tastten de oorspronkelijke opzet aan. Door deze te corrigeren en te vervangen door een eigentijdse uitbreiding ontstond een woning die recht doet aan de oorspronkelijke architectuur en aansluit op de woonwensen van een jong gezin dat hier samen wil leven en ouder wil worden.
De opgave betreft het moderniseren en verduurzamen van een oud-Hollands woonhuis (1908) en het ombouwen van een voormalige schuur naar muziekstudio en gastenverblijf. Er is een serre toegevoegd die studio en woonhuis verbindt, waardoor een reeks aaneengeschakelde ruimtes is ontstaan. De tuin en het voormalige expeditieterrein zijn opnieuw ingericht, zodat beide volumes landschappelijk zijn ingebed. Er zijn extra bomen, hagen en struiken aangeplant en er is een groot gazon aangelegd.
Dit kleine project staat symbool voor een grotere opgave: hoe maak je een standaard nieuwbouwwoning ruimtelijker, bruikbaarder en persoonlijker? Een terugkerende vraag in onze praktijk sinds we ons eigen nieuwbouwhuis met veel karakter verbouwden en een thema dat met de standaardisatie van de industriële woningbouw aan belang zal toenemen.
Een gepensioneerd stel dat heel graag wil blijven wonen in het huis waar ze het fijn hebben, maar dat door de slaapkamer en badkamer op de verdieping lastig begint te worden.
De opgave was een ruim 130 jaar oude boerderij te kunnen laten voortbestaan als landmark in de omgeving en met haar 3300 m3 inhoud geschikt te maken als woonhuis met achterhuis, zonder daarbij de monumentale kenmerken te verliezen. De tijdruimte beleving, verduurzaming, renovatietechniek, kostenbeheersing, samenwerking met bewoners en een architectonisch statement komen in dit huis alle samen. Het nieuwe huis brengt oud en nieuw op verassende karakteristieke en gelaagde wijze samen.
De jonge opdrachtgevers wilden een villa uit de jaren '60 in de Westelijke Tuinsteden transformeren tot een huis om oud in te worden. Zij vroegen om een passiefhuis: een huis dat optimaal gebruik maakt van de zon.
De locatie van deze landelijke villa in de Utrechtse Stichtse Vecht is uniek. De ruimte tuin is omgeven door water en vanaf het perceel kijk je ver de polder in. Ondanks deze aantrekkelijke, waterrijke omgeving had het huis veel van zijn charme verloren: het exterieur had dringend onderhoud nodig, en het interieur was hopeloos gedateerd. Daarnaast stonden de bijgebouwen er onbenut en verwaarloosd bij. Het groeiende gezin had echter behoefte aan extra woonruimte, evenals een kantoor aan huis.
De bouwheer benaderde ons met de vraag naar meer licht en ruimte in hun woning. Voor de verbouwing was de woning een typisch Vlaamse rijwoning met een veelheid aan te diepe en donkere bijbouwen aan de achtergevel, waardoor er geen connectie was met de tuin. Het gelijkvloers miste een logische indeling, was donker en niet op maat van de bewoners.
Door een mobiliteitsbeperking is de bijzondere splitlevelwoning in Thesinge verandert in een leefruimte vol onprettige hindernissen en onbereikbare ruimtes. De uitbreiding 'Het Tuinpaviljoen' geeft de vrijheid en zelfstandigheid weer terug aan de bewoners. De uitbreiding met een integraal toegankelijke route die alle ruimtes weer toegankelijk maakt, met extra ruimte voor een slaapruimte, werkplek en badkamer. De uitbreiding geeft ook uitzicht op de mooie omliggende tuin en het landschap.
De monumentale carréhoeve in Maastricht uit 1843 wordt duurzaam getransformeerd tot woon- en werkatelier. De boerderij met binnenplaats, behoudt zijn historische elementen door hergebruik van eigen mergelblokken en veldbrandstenen, terwijl circulaire bouwmethoden en ecologische materialen worden geïntegreerd zoals een CLT draagstructuur en houtvezel- en papierpulpisolatie. Het proces en de staat van wonen is het centrale thema om dit ontwerp organisch gefaseerd tot stand te laten komen.
De benedenwoning in het hart van Haarlem was smal en gecompliceerd ingedeeld, met weinig loopruimte, donkere zithoek en beperkte verbinding met de tuin. De uitdaging was om de woning te herstructureren, waarbij het karakter van de jaren '30 woning behouden bleef, en de indeling te optimaliseren voor het woon- en werkgebruik van de bewoonster op 55 vierkante meter.
